En toen kwamen plotsklaps en totaal onverwacht ons kabinet en de Tweede Kamer tot stilstand. Het was 7 juni, nog geen jaar na een moeizame formatie, een opeenstapeling van crises en onopgeloste dossiers. Ineens was een betrekkelijk klein drempeltje voldoende om het kabinet te laten vallen en Rutte te laten opstappen: de nareisregeling voor vluchtelinggezinnen.
Meerdere Kamerleden, fractie- en partijvoorzitters volgden zijn voorbeeld. Een vaak genoemde reden: de giftige werkomgeving. Het politieke werk voelt niet zelden onveilig. De roep om een cultuurverandering laat zich ook in de landelijke politiek steeds sterker horen. Tijd voor actie, zou je zeggen. Wat onder de naam ‘bestuurlijke vernieuwing’, ook wel ‘democratische vernieuwing’ genoemd, bekend is in gemeenteland, sijpelt nu voorzichtig door naar het landelijke niveau. Kan landelijk wat leren van lokaal?
Lokaal in beweging
Inhoudelijk is er genoeg om je als raadslid druk over te maken. Denk aan de vaak onderling botsende thema’s als klimaatcrisis, stikstofproblematiek, energietransitie, biodiversiteit. Maar ook armoedebestrijding, jeugdzorg en woningschaarste. Het zijn landelijke thema’s waar elke gemeente in de uitvoering mee te maken heeft. Rijksbeleid ligt hier op het lokale bordje.
Het politieke debat over wát er moet gebeuren wordt bijna niet meer gevoerd. Het gaat voornamelijk nog over het hóé, de uitvoering.
Bij dat hoe groeit het aantal initiatieven om burgers actief te betrekken bij beleidsontwikkeling en -uitvoering. Niet in de laatste plaats omdat de kiezers de kibbelende politici en hun polariserende besluitvorming zat zijn. De heersende politieke cultuur moet veranderen. Dat gaat met horten en stoten: rollen zijn nog niet helder, net als beslissingsbevoegdheden. Er wordt gezocht en geëxperimenteerd.
Burgerberaad
Een van de veelbelovende instrumenten om burgers actiever te betrekken bij de politieke besluitvorming is het burgerberaad. Daar hebben diverse gemeenten al ervaring mee.
Bron: Gemeente.nu